'Ziek' zijn als moeder

Ken je dat gevoel? Je voelt je niet lekker, hebt hoofdpijn en keelpijn. Je praat als een schorre kraai en je hebt verhoging. Ziek genoeg om jezelf in acht te nemen, maar niet zó ziek dat je op bed ligt te shaken. 'Lekker ziek zijn' noem ik dat. Althans dat vond ik vroeger....

Laat het me uitleggen: vroeger als je als kind bovenstaande symptomen had, dan mocht ik thuisblijven van school. Nu had ik op zich helemaal geen hekel aan school hoor, ik kon goed meekomen en had veel vriendjes/vriendinnetjes. Maar toch... een dagje of twee thuis blijven en alle aandacht van je moeder voor jezelf hebben was leuk! Samen een spelletje doen, televisie kijken overdag (mocht echt alleen als ik ziek was) en lekkere hapjes toegeschoven krijgen van je moeder.... Op die manier ziek zijn was zo slecht nog niet! Na een aantal daagjes was je er weer helemaal bovenop.

Toen ik 'lekker' ziek was in mijn volwassen tijd, vóór het era kinderen, kroop ik met een dekentje, een goed boek en een berg dvd'tjes op de bank. Want eerlijk is eerlijk, met een paar paracetamollen was die hoofdpijn wel te beteugelen. Dus was ik ziek genoeg om zonder schuldgevoel me ziek te melden ( ik had tenslotte koorts) maar goed genoeg om eens lekker op te laden. Even wat me -time, al voelde je je niet optimaal.

En nu? Nu vind ik dit niet meer 'lekker ziek''....Nu is het 'irritant ziek'....  Nu ben ik moeder.... ;) En in plaats van mezelf onder een dekentje te vleien, leg ik datzelfde dekentje op mijn zieke kindjes. Nu lees ik met mijn schorre-kraaien stem voor de honderdste keer 'kikker en vriendjes' voor. Nu sta ik gewoon de was te vouwen, ondergespuugde bedjes te verschonen en te stofzuigen.

Want eerlijk is eerlijk met een paar paracetamollen is die hoofdpijn echt wel te beteugelen. En ja, het praten gaat wat moeizaam, maar is niet 90% van onze communicatie non-verbaal? En ja, af en toe ben je een beetje bibberig en als je in de spiegel kijkt zie je een soort wit spook met bruine wallen. Maar ach ik heb toch geen tijd om de hele dag met m'n neus voor die spiegel te staan; er moet eten gekookt worden, de hond moet uit en er moeten gewoon kinderen van en naar school gebracht en gehaald worden.

Als ik dan 'niet lekker ziek' mag zijn, doe dan maar 'gewoon' beter a.u.b.!

Maar gelukkig kan ik mijn kindjes (die om de beurt allemaal fors koorts hebben, we gaan nu de derde week al in met zieken) diezelfde tedere zorg geven die ik vroeger mocht ervaren, Kan ik met crackertjes, sapjes en boekjes, met dekentjes en puzzels, goede jeugdherinneringen en 'sterke theorieën' kweken (;)), waar ze over een jaar of twintig dan weer op terug kunnen komen.

Iets met de circle of life ofzo.... :)